---

 

Σκαμνάκης Νικόλαος (1903-1905)

Γεννήθηκε το 1865. Σπούδασε ιατρική με  ειδικότητα γυναικολόγου. Το 1902 ορίστηκε Δημοτικός γιατρός. Διορίστηκε Δήμαρχος Χανίων από 2/2/1903-1905. Μετά το διορισμό του προώθησε το πολεοδομικό σχέδιο Χανίων. Κατασκευάστηκε σωληνωτό υδραγωγείο για μεταφορά νερού από τα «Μπουτσουνάρια».

Έτσι, η πόλη έλυσε το βασικό της πρόβλημα το οποίο έως τότε καλυπτόταν από ιδιώτες νερουλάδες με την μεταφορά νερού με άμαξες (Νέα Έρευνα 25-2-1905). Το έργο ολοκληρώθηκε το 1905. Με βάση νομοσχέδιο που συντάχτηκε από τον Δήμαρχο, ψηφίστηκε ο Ν. 470/1903 με το οποίο η Κρητική Πολιτεία παραχώρησε στο Δήμο την ιδιοκτησία των τειχών της νότιας πλευράς του φρουρίου, οπότε διασφαλίστηκε ο χώρος που κατασκευάστηκε η Δημοτική Αγορά (Πατρίς 26-6-1903).

Προς το σκοπό τούτο εξασφαλίστηκε μέρος του αδιάθετου τμήματος των 156.000 δραχμών από το συνολικό ποσό δανείου 456.000 δραχμών που ελήφθη για την κατασκευή του σωληνωτού υδραγωγείου, από την Τράπεζα Κρήτης. Ο Ν. Σκαμνάκης οραματίστηκε και δρομολόγησε τη δημιουργία της Δημοτικής Αγοράς με την απόφαση 90 (Πρακτικό 12/22-12-1903 Δ.Σ. Χανίων). Σχεδίασε επίσης: την επέκταση του φωτισμού της πόλης και εκτός των τειχών (Πατρίς 7-7-1903), την κατασκευή δεξαμενών, αγωγών λυμάτων και όμβριων υδάτων (Πατρίς 21-4-1903), την αρίθμηση των κατοικιών (Πατρίς 30-6-1903).

Το 1904 προχώρησε σε μαζική κατεδάφιση των ξύλινων κιοσκιών με στόχο την διαπλάτυνση των δρόμων και τον αερισμό της πόλης η οποία υπέφερε από τις υψηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών (Ελλάς 24-9-1904) ενώ συνέχισε το γκρέμισμα μέρους των τειχών, η οποία τότε θεωρήθηκε ζωτικής σημασίας για την πόλη, με κύριο το ρήγμα της τότε οδού Ποττιέ (σημερινή Χάληδων). Ίδρυσε το Δημοτικό Μαιευτήριο Χανίων (Νέα Έρευνα 24-11-1904, Ελλάς 3-12-1904).

Προώθησε τη δημιουργία Δημοτικού Νοσοκομείου το οποίο θεμελιώθηκε το 1903 και εγκαινιάστηκε στις 22 Δεκέμβρη 1904 (Νέα Έρευνα 1-12-1904, Ελλάς 24-12-1904) Το 1911, εκλέχτηκε βουλευτής της Κρητικής Πολιτείας και συμμετείχε στην απόπειρα μετάβασης των Κρητών βουλευτών στην Αθήνα προκειμένου να απαιτήσουν την ένωση και να ενσωματωθούν στο ελληνικό κοινοβούλιο. Διορίστηκε Νομάρχης Ρεθύμνου (1907) και Ηρακλείου (1908-1909).

Πέθανε το 1950 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου είχε εγκατασταθεί μετά την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, ασκών το επάγγελμα του ιατρού.